Choć autor nad wyraz skromnie zaznacza we Wstępie do niniejszej publikacji: „Nie będąc ani historykiem Kościoła, ani w ogóle historykiem, ani tym bardziej teologiem, lecz politologiem zajmującym się badaniem myśli politycznej i prawnej, zdecydowałem się przedstawić Trydent z perspektywy politologicznej” — to nawet czytelnik wyspecjalizowany w którejś z powyższych dyscyplin zanurzy się w lekturze książki z prawdziwą rozkoszą intelektualną i nie odczuje, by miała ona braki, które zdaje się sygnalizować skromne wyznanie autora.
Sobór Trydencki to bez wątpienia wydarzenie szczególne w dziejach Kościoła katolickiego. Jego Ojcom nie udało się co prawda uratować jedności chrześcijaństwa zachodniego — jak pamiętamy, Kościół wschodni zerwał z Rzymem już w XI w. i nigdy, mimo wielu prób podejmowanych na przestrzeni wieków, nie udało się choćby powrócić do stanu sprzed 1054 r. — ale niewątpliwie powstrzymał dalszy rozpad rzymskiego katolicyzmu, dokonał reform podnosząc poziom moralny duchowieństwa i pogłębił rozumienie Chrystusowego orędzia.
Spis treści
Część I Pierwsze polemiki z protestantami
Rozdział I Wielkie polemiki Kajetana i Ecka z Lutrem
Rozdział II Krytyka teologów renesansowych
Rozdział III Gromy instytucjonalne i pierwsze reformy katolickie
Część II Sobór w Trydencie
Rozdział I Polityka i faktografia
Rozdział II Teologia Trydentu
Rozdział III Człowiek i jego natura po Upadku
Rozdział IV Eklezjologia Trydentu
Rozdział V Papiestwo potrydenckie
Część III Teologia katolicka po Trydencie
Rozdział I Szkoła hiszpańska i źródła teologiczne
Rozdział II Teologia jezuicka i źródła teologiczne
Rozdział III Teologowie spoza szkół i podsumowanie problemu źródeł teologicznych
Rozdział IV Awantury o wolną wolę i predestynację
Część IV Dyskusje o władzy papieskiej
Rozdział I Szkoła jezuicko–hiszpańska
Rozdział II Szkoła włoskich teokratów
Rozdział III Szkoła gallikańska we Francji
Rozdział IV Pozostałe państwa katolickie i podsumowanie kwestii papieskiej
Zakończenie: duch trydencki i nieomylność papieża
Bibliografia
Skorowidz
